Είναι ζητούμενο η ενότητα;

Περί ενότητας τυρβάζουν πολλοί τούτες τις ημέρες στο ΠΑΣΟΚ.
Μια ενότητα ωστόσο, που την θέλουν μόνο για να διεκδικηθεί μια επανακατάληψη της εξουσίας για διακυβέρνηση, από ένα μεγάλο κόμμα, όπως είναι το ΠΑΣΟΚ.
Ενδιαφέρει όμως ουσιαστικά ένα κόμμα, με τόσες διαφορές, (ας αφήσουμε τα παραμύθια,περί
πολυσυλλεκτικότητας). Και μνήμη ας χρησιμοποιήσουμε και αναδρομή σε θέσεις και διαφορετικές προσεγγίσεις. Ακόμα και η λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ ουδέποτε από το
1989και μετά, δεν αποδέχτηκε τους διαφορετικούς, εκτός και αν προσέφεραν ποσοστό νίκης στην πορεία προς την εξουσία,και δύναμη στον Πρόεδρό του, για να επανακλεγεί το κόμμα ΤΟΥΣ στη διακυβέρνηση της χώρας.
Αλλά και αργότερα, δεν φαινόταν να συγκολλείται το συστεγαζόμενο ΠΑΣΟΚ υπό τον Κ. Σημίτη και τον Α. Τσοχατζόπουλο. Και σήμερα, αν ανατρέξει στο μπλογκ του Ε. Βενιζέλου, θα διαπιστώσει ότι του συστήνεται από δικούς και φίλα προσκείμενους, να προχωρήσει στο δικό του κόμμα. Η, αν εκλεγεί Πρόεδρος να εκπαραθυρώσει, (μερικοί το λένε ωμά, να διώξει),όσους σήμερα δεν είναι μαζί του.
Και όσοι μιλούν στον Γ. Παπανδρέου, συνέστησαν και συνιστούν να προχωρήσει σε αλλαγές τέτοιες, που θα συγκροτήσουν ένα άλλο ΠΑΣΟΚ. Μήπως δεν εννοούσαν και εννοούν, την εκπαραθύρωση των μη δικών και όσων προκαλούν προβλήματα, ή προχώρησαν και προχωρούν σε άλλα προτάγματα από εκείνα που εξέφραζαν ιδεολογικά και πολιτικά, τα λεγόμενα παραδοσιακά στρώματα που στήριζαν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έως σήμερα αλλά φαίνεται ότι στην πορεία εγκατέλειψαν σε δόσεις το τραίνο; Κοντολογίς, το ΠΑΣΟΚ δεν είναι το ίδιο, ούτε και τα στρώματα που εξέφραζε εν τη γενέσει του ως κίνημα είναι τα ίδια. Δεν αναζητήθηκαν οι αλλαγές τους; Δεν μπορούν να εκφραστούν από το όλον; Το εν μέρει τι πιθανότητες έχει να κερδίσει εκλογές; Αυτό απασχολεί, κακά τα ψέματα, όσους κόπτονται για την ενότητα.
Η οποία δεν είναι αρραγής.
Και ακόμα ό,τι και αν λένε σήμερα όσοι περί αυτήν, τάχα μου, τυρβάζουν αν όχι στον επόμενο πρόεδρο, στον μεθεπόμενο βλέπουν τον εαυτό τους.
Γιαυτό είναι ο καυγάς και αυτό είναι το πάπλωμα. Θα ακούγεται με το επιχείρημα ότι, ο Πρόεδρος είναι ίσος μεταξύ ίσων και αυτά θα είναι τα βαρίδια, ότι κι αν συμβεί το Νοέμβριο. Ε αυτά τα βαρίδια, μήπως πρέπει να εγκαταλειφθούν από σήμερα, ή να πάρουν άλλο τραίνο αφού μπορεί ο προορισμός να είναι ίδιος αλλά εντελώς διαφορετική η διαδρομή;

Η δουλειά δεν είναι ντροπή;

Η δουλειά δεν είναι ντροπή; Ακούστηκε, ως κατακλείδα στο εγχείρημα μετά την πραγματοποίηση της καθοδήγησης του ονείρου του( Βαγγέλη ζεις εσύ μας οδηγείς;) Ρέλου. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Σωστό.Αλλά για ποια δουλειά μιλάει κανείς;Δουλειές άξιες και δημιουργικές, υπάρχουν πολλές. Που είναι όμως, ενταγμένες και μέσα σε ποια, άραγε, οπτική γωνία συνείδησης;Ποια πεποίθηση και ποια αυτοπεποίθηση μοιράζονται όλοι, όσοι διαγκωνίζονται ως στρατοί ή ακόμα χειρότερα ως παπαγαλάκια;Πειθαρχία και αταξία;Δημιουργικότητα και κατεύθυνση φίλων, οπαδών και συμμάχων πλαισιώνοντας το εγώ σε μια προβολή που εκπέμπει το πρόσωπο, για να εδραιωθεί και στην κοινή συνείδηση ότι δεν είναι μόνος, ή ακριβέστερα είναι ο Μόνος;Νομίζω έτσι με αυτήν την τακτική πορεύεται και ο Ε. Βενιζέλος και η Α. Διαμαντοπούλου.Ψαχουλευτά μου φαίνεται, ότι πορεύεται ο Γ.Παπανδρέου. Εκτός και αν η σιωπή του έχει να κάνει με αποκλεισμούς από όσα κέντρα ο ίδιος υπαινίσσσεται, ότι έχουν στήσει το παιγνίδι. Η μπορεί και να αναμένει να εισπράξει όσα εκείνος γνωρίζει ότι έχει εργαστεί να ποδώσουν. Η ότι δουλεύει για τις προγραμματικές. Του τελευταίου δε( του Γ.Α.Π.) το αμάρτημα,ύστερα και από τις τελυταίες εξελίξεις, σα να συμβαδίζει με μια δημιουργική προσωπικότητα, που το μεγαλύτερο ολίσθημά της, είναι να διασκορπίζεται σε κοινότοπες απασχολήσεις, για το που βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ, ή ο μέσος ΠΑΣΟΚος; Τι θέλει ή τι πρέπει να του δοθεί ως προοπτική. Αλλά, ο μέσος ΠΑΣΟΚος, πορεύεται, χωρίς να εγκαθιδρύει ιεραρχίες, και χωρίς να προσδιορίζει τα θέλω του. Νομίζω πορεύεται στην ψευδαίσθηση του φαίνεσθαι.Θα βιαστούν να πουν μερικοί. Ποια ψευδαίσθηση, οι δημοσκοπήσεις το λένε ολοκάθαρο το αποτέλεσμα της 11ης Νοεμβρίου. Σωστά. Αλλά και η διαχείριση μέσω των ΜΜΕσων, πόσο ευπειθής είναι στις εκτοπίσεις, στις εμφανείς ανικανοποίητες καταστάσεις, επιδιώξεις καισχέδια; Αν το εγχείρημα πετύχει, η διαδρομή είναι εύκολη। Και φαίνεται ότι πετυχαίνει. Η προπαγάνδα, η επίθεση δια του Τύπου, χειραγωγεί και κατευθύνει τον πολίτη. Η ικανοποίηση του να πλάθεται κανείς με την φαντασιακή πραγματικότητα, να μετέχει σε αυτήν που εμφανίζεται ως ήδη διαμορφωμένη και κυρίαρχη, καταλήγει στην αποδοχή ενίοτε και του ανεπιθύμητου, αλλά αναγκαίου κακού. Αρκεί να περιγραφεί ο στόχος. Και αυτός έχει περιγραφεί. Ψέματα;Να πάρουμε την εξουσία που μας πήραν ή που έδωσαν. Η έδωσε βορά στους αντιπάλους για την ακρίβεια ο ΓΑΠ. Αυτό, υπαινίσσεται ο Ε. Βενιζέλος.Η υπερκινητικότητα, η σαρωτική και καταιγιστική του εμφάνιση, ο πλεονασμός της παρουσίας, η μεταμφίεση με ολίγη κεντροαριστερά, την ώρα της κατάθεσης του αιτήματος και της προβολής της δεξιάς πορείας που διαφαίνεται, ( αφού το θέλετε, εγώ θα το προσφέρω ,αλλά αφού το πάρει ποιος εγγυάται ότι θα το πορευτεί και κατ' αυτήν την ρότα άραγε;), η χρονική στιγμή και η αξιοποίηση της, ικανοποιούν διάφορες κατηγορίες, που συνήθισαν, και πορεύτηκαν με την μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ από Κίνημα σε Κόμμα εξουσίας και καθεστωτικό μηχανισμό. Όποιος αλλάζει τη ρότα, ή υπαινίσσεται την αλλαγή της και μπαστούνια τα βρίσκει και δυσανάλογα μακριά από τον γαλουχημένο και μη σκεπτόμενο( χρόνια συνήθισε να σκέφτονται και να ενεργούν άλλοι για λογαριασμό του και πριν από αυτόν γι αυτόν ΠΑΣΟΚο). Ας θυμηθούμε την πρόταση Χρυσοχοϊδη για αλλαγή ονόματος, εμβλήματος κλπ. Η μαρμάγκα τα έφαγε. Και η πρόθεση του Γ.Α.Π. όταν ανέλαβε την Προεδρία, να αλλάξει χρώμα και σημαία το ΠΑΣΟΚ, πήγε άπατη. Αραγε το ΠΑΣΟΚ θέλει αλλαγές; Η μεταμφιέζεται στον ίδιο χειρότερό του εαυτό, φυλάσσοντας έναν θησαυρό, κατά πως εκτιμάται ( άλλο τι είναι) θρέφοντας το εγώ καρεκλοκένταυρων εκτιθέμενο στην πτώση του και αγνοώντας αν η πόρτα που ανοίγει βγάζει στο γκρεμό;

Βαριά φορτισμένο, συναισθηματικά, είναι το πολιτικό κλίμα και πάλι.
Εσωστρέφεια το λένε κάποιοι κάπου, με όρους ποδοσφαίρου και πασαρέλλας πορεύονται οι περισσότεροι, και εν αναμονή των εισπράξεων οι υπόλοιποι, όσο δεν επιχαίρουν ή δεν επαναπαύονται στα ποσοστά και στη "νίκη" τους.
Και αυτό είναι λάθος στην πολιτική.
Πρώτον, λένε, οι περισσότεροι, ότι έχασε το ΠΑΣΟΚ. Ερώτηση εκ του πονηρού...για μια εναλλακτική προσέγγιση.
Έχασε η παλινωδία που υποχρεώθηκε το ΠΑΣΟΚ για να χωρέσει το ''όλον".
Η στάση δηλαδή, πότε δεξιά, πότε αριστερά. Η επίπλαστη, όπως φαίνεται, ενότητα, προς χάριν της ανακατάληψης της εξουσίας και του διαμοιρασμού της( καθώς και των κονδυλίων ίσως της 4ης Προγραμματικής περιόδου;)
Εχασε η έλλειψη σαφούς προσδιορισμένου ιδεολογικού προτάγματος και πλαισίου πολιτικής πλατφόρμας επ' αυτού.
Όταν οι πολίτες πήγαιναν αριστερά, και ζητούσαν τη συνεργασία, όχι ως δεκανίκι για την συμπλήρωση "κουκιών' για την ανακατάληψη της εξουσίας, που είχε έλλειψη το ΠΑΣΟΚ, ο Πρόεδρός του υποχρεώθηκε και σε αναφορές στον Σημίτη να κάνει και ο Λαλιώτης να επιστρέψει, και στην εξέδρα να βγουν όλοι μαζί, και η τηλεοπτική καμπάνια με τα αντιαισθητικά έως ανατριχιαστικά σποτ, να δώσει μια ψήφο αντι...
Και οι πολίτες ζητούσαν μια ψήφο προς...
Το ΠΑΣΟΚ ή έχει μάθει να κουκουλώνει, ή έχει ξεχάσει να συζητά. Ουσιαστικά, ψύχραιμα, και πολιτικά. Ιδεολογικά, άστο καλλίτερα..
Αυτά ( ως μερικά αυτονόητα) τα είπε ο ΓΑΠ στο μήνυμα με τη δήλωση που ακολούθησε την ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος. Οι λοιποί, (νομίζοντας ότι εκπροσωπούν το "όλον"ως έκφραση συναισθηματικής φόρτισης του χαμένου να φορτωθεί γρήγορα η ήττα κάπου για να τελειώνουμε, ) είπαν να αλλάξουμε Πρόεδρο και να πάμε γιούργια να φάμε εξουσία.... Ε λοιπόν, τίποτα δεν έγινε κατανοητό, αν αυτό πρέπει να γίνει. Η μόνο αυτό.
Ξεκάθαρες λύσεις, πολιτικές, προτάγματα χρειάζονται. Αυτό είπε μεταξύ άλλων η ψήφος του πολίτη την περασμένη Κυριακή. Ακόμα και αν δυσαρεστεί. Όσους δυσαρεστεί.
Η αν κάνει αυτή η επίπονη δουλειά, κάποιους να πλήττουν, καθώς δεν έμαθαν να σκέφτονται, να συζητούν, να καθορίζουν στάσεις και να ξεκαθαρίζουν την ιδεολογική τους και πολιτική τους ταυτότητα. Μήπως είναι ώρα, ΤΩΡΑ όλα στο τραπέζι;
Και γενναίες αποφάσειςχρειάζεται. Και αυτοκριτική από όλους. Με τη διαβάθμιση που αναλογεί στον καθένα. Από τον πρώτο έως τον τελευταίο πολίτη που μοιράστηκε για το θέμα ψήφο, διεκδίκηση εξουσίας, οράματος, ή ό,τι άλλο.
Όλοι. Από την άλλη, αυτό το¨μαζί', χάριν της ενότητας,ας μη γελιόμαστε, μαζί, δεν χωράνε. Όλο συμβιβασμούς, δε γίνεται. Όλο, με το τι τάχα μου λέει η μια ή η άλλη δημοσκόπηση, ούτε πορεία, (παρά μόνο ευκαιριακή χαϊδέματος αυτιών, επομένως και κάτω από το πρίσμα ενός ιδιότυπου εκβιασμού, ), ούτε αλλαγή, ούτε εναλλακτική πρόταση, προκύπτει
Ούτε και πλειοδοσίες εξαγγελιών, χρειάζεται ο πολίτης(παρά μόνο μια μερίδα ευκαιριακών ψηφοφόρων, εν δυνάμει ο.φ.α), ούτε μέτρημα για το ποιος μπορεί περισσότερο ή ποιος κλέβει λιγότερο. Φυσικά και η διαπλοκή παίζει τον ρόλο της. Φυσικά και η χειραγώγιση του Δημόσιου λόγου, ακόμα και η καθοδήγησή του όσο επιτρέπεται από την πολιτική έχει τον ρόλο της ενίοτε κυρίαρχο.
Στο ΠΑΣΟΚ, αυτό προκύπτει, ως έκπληξη, και απορίας άξιον λεχθέν, ή κατάπτυστον και καταγέλαστον, γιατί ούτε με το πείραμα Γερονικολού, Πόπωτα, Κοσκωτά, το 89, το 2000, ούτε το 2004 έγινε κουβέντα. Και φυσικά ούτε και φέτος.
Και η έλλειψή της, η επιστροφή εκείνων που έδιωξε ο πολίτης - κυρίαρχος ψηφοφόρος, είχε το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής, για το ΠΑΣΟΚ ( μιλώντας πάντα).
Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό..
Ακόμα, αν το μαντρί ενώνει μόνο για διασπάθιση εξουσιών, και μοίρασμα των ιματίων των , ε τότε το ποσοστό θα κατεβαίνει και θα κατεβαίνει, όσους Προέδρους και αν αλλάξει το ΠΑΣΟΚ, και όσο δεν συνειδητοποιηθεί ότι η συνιδιοκτησία θέλει να πληρώνουν και όλοι τα κοινόχρηστα.....
Από την άλλη τα κόμματα της αριστεράς, ας μην επαναπαύονται. Θέλει κουβέντα, ανάλυση και δουλειά για το τι ενώνει, προς τα που, και πόσο. Και ποιοι ακόμα χωράνε. Και ο διάλογος και η διεύρυνση δεν έχουν τελειώσει. Και η ταυτότητα προς αναζήτηση είναι για πλείστα όσα θέματα, που αναζητούν, ελπίζω όχι επί ματαίω το πως.....Για ΟΤΕ, Ολυμπιακή, Παιδεία, Ευρώπη, Κοινοβουλευτισμό για κάποιες συνιστώσες...
Για άλλες, τι είναι πατριωτικό, τί εθνικιστικό, τι Δημόσιο Συμφέρον, και Δημόσιος χώρος μέχρι που χωράει η ανάπτυξη και τι είδους την θέλουμε, και μέχρι που φορολογούμε το περιβάλλον μας γιαυτήν, και ακόμα τι Δημοκρατία...
Η συζήτηση πρέπει να γίνει.. Δεν την αρχίζουμε;