Στα Ζωνιανά, οι ευθύνες είναι πολιτικές με ονοματεπώνυμο...

Εδώ και χρόνια, ημέρες 10 για μερικούς, εξυφαίνεται ένα ακόμη θέατρο του παραλόγου, με αφορμή τα συμβαίνοντα στα Ζωνιανά. Έκπληκτοι ορισμένοι από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, οι περισσότεροι μάλιστα, και οι πολιτικοί που ανέχτηκαν, υποδαύλισαν, έβαλαν πλάτη, και στήριξαν την γιγάντωση του οργανωμένου εγκλήματος, δήθεν παρακολουθούν με έκπληξη και αγωνία, δήθεν στηρίζουν μέτρα ανάπτυξης, δήθεν θέτουν ερωτήματα για το πως φτάσαμε εδώ.
Η αλήθεια είναι, ότι τα περιστατικά ήταν πολλά, οι αφορμές περισσότερες, και οι ιθύνοντες, ως ηθικά και πολιτικά, υπεύθυνοι, μετρημένοι ίσως όσο ακριβώς και τα εκτελεστικά όργανα, που απλώς στην περίπτωση των Ζωνιανών, δεν έχουν αναλάβει -που λέμε για άλλες περιπτώσεις -την ευθύνη. Όμως δεν είναι μόνο τα Ζωνιανά, εκεί είναι απλώς η Απαλούζα ή για να ακριβολογούμε μια από τις Απαλούζα της Κρήτης, ίσως και της Ελλάδας, δεν ξέρω για άλλες περιοχές. Οι υπόλοιπες είναι η ρίζα του Ψηλορείτη, το Μονοφάτσι, η ορεινή επαρχία Πεδιάδας, μικρό τμήαμ του Μεραμπέλου και της Ιεράπετρας, ο Αποκόρωνας και τα Σφακιά, το σύνολο του Ορεινού Μυλοποτάμου. Δεν είναι περίεργο, που όλο και πληθαίνουν οι Δήμαρχοι του νησιού που ζητούν να μην κλείνουν αλλά να αυξηθούν τα αστυνομικά τμήματα στην περιοχή τους; Η εγκατάλειψη της Πολιτείας, η απαξία του πολίτη, τα ελάχιστα έργα υποδομής, η έλλειψη ουσιαστικότητας και αποτελεσματικότητας στην όποια ήσσονος σημασίας παρέμβαση, κατέστησε τον χώρο, για την Κρήτη μιλάω, για άλλες περιοχές ας μιλήσουν άλλοι, χώρο ειδικών συνθηκών, χώρο ειδικών αναγκών.
Σε αυτό στηρίχτηκαν, σε αυτό "πάτησαν" όσοι με την ανοχή των οργάνων της Πολιτείας, και κυρίως, εκείνων που όφειλαν να είναι παρόντες αλλά επέλεξαν την απουσία να δράσουν, με οργανωμένο τρόπο, μετατρέποντας σε "άβατο" 'ο,τι επελέγη να είναι και για όσους επελέγη να είναι.

Το θέμα, ο τοπικός τύπος, το έθετε πάντοτε στις διαστάσεις του. Ο Βουλευτής Ρεθύμνου του ΠΑΣΟΚ Μανόλης Λουκάκης πρώτος από το σύνολο διαχρονικά των πολιτικών της Κρήτης, το έθεσε, στην Κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του, λίγο πριν τον φάει κυριολεκτικά "η μαρμάγκα" των πολιτικά συντρόφων του, που όμως ήταν και είναι πολιτικά αντίπαλοι του. Στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, είδε τη σκόνη των Μυλοποταμιτών "συντρόφων του" ένας εκ των οποίων σιωπά ακόμα σήμερα και ας είναι η γούνα του με πολλά ράμματα και για άλλου είδους υποθέσεις πολιτικών σκανδάλων και υποθέσεων διαφθοράς.
Έτερος, από το ίδιο κόμμα, καταγόμενος από την ίδια περιοχή, δεν μας είπε τι είπε, αν είπε κάτι, στο περιβόητο Νομαρχιακό Συμβούλιο του οποίου ήταν μέλος, όταν ο αστυνόμος συνδικαλιστής έθεσε το θέμα του πολιτικού που πίεσε αστυνόμους να μην καταθέσουν κατά χασισοκαλλιεργητή. Ο πατρόνε της πολιτικής όμως στο Ρέθυμνο, που ευθαρσώς ομολόγησε ότι δεν υπέγραψε ποτέ την πρωτοβουλία αφόπλισης των Κρητικών του 93, που ο τότε πρύτανης Γ. Γραμματικάκης του Π.Κ. είχε αναλάβει, γιατί δεν την πίστευε, σιώπησε μόνον όταν, άρχισαν οι αποκαλύψεις για τον ή τους πολιτικούς που συγκάληπταν τέτοιες υποθέσεις...
Αληθεύει ότι από το Μεγκάλο κανάλι διοχέτευσε δημοσιογραφικές πληροφορίες για την τάχα μου εξοργισμένη Ρηγίλλης κατά του Σχοινά που τον ζωγράφισε τον πατρόνε στα κανάλια και έκτοτε σιώπησε; ( Η αλήθεια για τις ψήφους του Σχοινά, στα Ζωνιανά, είναι άλλη). Για τον Μακρογιαννάκη, όσα και αν πει κανείς λίγα είναι, τα είπε εκπρόσωπος της περιοχής και του χώρου της παραβατικότητας που είναι ή ήταν πελάτης του. Ο ίδιος δεν είναι που απειλούσε, τον Ξεκουκουλωτάκη μετά τις αποκαλύψεις του, ότι θα πάθει τροχαίο από τηλεοράσεως και δεν του ασκήθηκε δίωξη; Τον ζωγράφισε ακριβώς από το βήμα της Βουλής ο Μ. Καρχιμάκης σε συζήτηση για την ίδρυση Εφετείου στο Ηράκλειο, με τις καταγγελίες περί δικαστικού κυκλώματος που συντηρεί το οργανωμένο έγκλημα στην Κρήτη. (Μήπως γιαυτό δεν ιδρύεται το Εφετείο στην πρωτεύουσα του νησιού με τον επίτιμο πατρόνε στην πρωτοκαθεδρία της αντίδρασης ιδρύσεως;)Για τον Βουλγαράκη τι να πει κανείς επίσης. Με το πιστόλι να ανασύρεται από την κωλοτσέπη προέτρεψε τους Κρητικούς να χρησιμοποιούν τα όπλα στις περιπτώσεις που πρέπει...(μήπως κατά την κρίση τους αυτό δεν κάνουν;) Όπλο που του χάρισε ο πατέρας του όταν ήταν 10 ετών, προφανώς χωρίς την άδεια οπλοφορίας.... Για τον Σ. Βαλυράκη έχουν ειπωθεί πολλά, κυρίως για τις σχέσεις συγγενικού του προσώπου με τα κυκλώματα αυτά. Οι βουλευτές του Ηρακλείου νομίζετε δεν έχουν στη γούνα τους ράμματα μικρότερης εμβέλειας και διασύνδεσης αλλά πάντως ράμματα; Εισαγγελέας του Ηρακλείου έλεγε σε στενό κύκλο ότι βουλευτής εκσυγχρονιστής μάλιστα, της τηλεφώνησε στο κινητό, για να αποφυλακιστεί ή να μην προφυλακιστεί άτομο που συνελήφθη με μεγάλες ποσότητες κοκαΐνης. Όταν έκλεισε το τηλέφωνο στον θρασύ εκπρόσωπο του Κοινοβουλίου, έφαγε και μια καταγγελία στον Κόκκινο για το θράσος της..... Το έχει πει πολύ συγκεκριμένα ο Λ.Λαζόπουλος, και ισχύει επακριβώς για την Κρήτη. Η ψήφος του πολίτη, είναι το εισιτήριο για την παρανομία, και την συγκάλυψή της. Αυτό το έργο, κάνουν εργολαβικά οι εκπρόσωποι της Νομικής και Εκτελεστικής εξουσίας της χώρας, στον τόπο. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών και οι εκπρόσωποι των μικροτέρων κομμάτων, που σιωπούν και δεν θέτουν τις πολιτικές διαστάσεις του θέματος, ούτε κι έχουν πάρει θέση τόσα χρόνια γιαυτό. Αντιθέτως καταγγέλουν τις αντιλαϊκές πολιτικές των Κυβερνήσεων, που θέλουν νόμιμα να δίδονται οι επιδοτήσεις στους αγρότες και κτηνοτρόφους, και να οργανώνονται νόμιμα επίσης οι σταυλικές εγκαταστάσεις.. Προτρέπουν δηλαδή το κράτος για να είναι φιλολαϊκό να ...παρανομήσει....
Τα δε όργανα της τάξεως που με την αποστράτευσή τους γρήγορα εκπροσωπούν, ή φιλοδοξούν να εκπροσωπήσουν πολιτικά τον τόπο ( δείτε πόσοι αξιωματικοί, αστυνομικοί διευθυντές, έχουν εκλεγεί και κατέχουν θέσεις Δημάρχων, αντιδημάρχων, αντινομαρχών κλπ) μας οδηγεί στο να πούμε απερίφραστα ότι η ιδιότυπη αυτή μαφία ελέγχει πολιτικά τον τόπο και τον κατευθύνει μάλιστα. Δίδοντας και ποσοστά απολυταρχικά σε κάποιες περιπτώσεις. Τώρα αν όλα αυτά, συνδέονται με το ζήτημα απόσχισης της Κρήτης από την Ελλάδα, εκτιμούμε ότι από το 1978 που προέκυψε οργανωμένα το ζήτημα, πολύ εύκολα αποδόθηκε σε μερικούς γραφικούς . Εδώ είναι που πρέπει να δράσει και να απομονώσει κανείς πολιτικά. Κανείς όμως δεν το κάνει. Αντιμετωπίζοντας ως γραφικότητες όλο το ζήτημα, απλώς διαγράφει την ίδια πορεία που διαγράφει με την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος στην Κρήτη, και τα αποτελέσματά του τα βιώνουμε όλοι, με το θράσος των υπευθύνων και ανικάνων να δράσουν, να ζητούν από τον πολίτη να κάνει την δική τους δουλειά.