Σημαντικές παρατηρήσεις του ΓΑΠ για τα συμβαίνοντα στη χώρα....

'Πληγώνεται η Ελλάδα, προσβάλλονται οι Έλληνες.
Η πολιτική μας ζωή βρίσκεται στα χέρια ενός πρωθυπουργού, που πασχίζει αγωνιωδώς να συγκαλύψει μια πραγματικότητα που βοά. Με τη μεγάλη υπόθεση του Μαξίμου-γκέιτ, ο ελληνικός λαός θέτει ένα αμείλικτο ερώτημα: Ποιος κυβερνά τον τόπο;
Ποιος αλήθεια, τα ολιγαρχικά συμφέροντα, ιδιοκτήτες κάποιων Μέσων Ενημέρωσης συναλλασσόμενοι με την κυβέρνηση ; Οι εκβιαζόμενοι και οι εκβιαστές; Οι συναλλασσόμενοι που διαχειρίζονται την εξουσία και τα χρήματα του ελληνικού λαού; Το κομματικό κράτος και οι σκοτεινοί μηχανισμοί του; Η ΕΥΠ, ένα νέο παρακράτος;
Ένα αδιαφανές παρακύκλωμα με συντονισμό από το Μαξίμου; Ένα νέο δεξιό κράτος της επανίδρυσης; Οι κολλητοί, οι γενικοί γραμματείς που, στην ουσία είναι προϊστάμενοι των υπουργών τους; Τα DVD και όσοι επιμελήθηκαν το μοντάζ τους; Ή όλοι αυτοί μαζί, σε έναν παρακμιακό εναγκαλισμό διαφθοράς και σήψης; Ποιος πραγματικά κυβερνά τον τόπο, είναι το δημοκρατικό ερώτημα που θέτει ο ελληνικός λαός.
Δυστυχώς, την ακριβή απάντηση δεν την γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε, όμως, ότι ο πρωθυπουργός, τον οποίο εξέλεξε ο ελληνικός λαός για να τον κυβερνήσει, είναι όμηρος, είναι αδύναμος, είναι εξαρτημένος.
Γνωρίζουμε ότι είναι όμηρος των γενικών γραμματέων, που επιδίδονται συστηματικά στην κατάχρηση της εξουσίας. Γνωρίζουμε ότι το Μαξίμου είναι όμηρος των πρωθυπουργικών συμβούλων, που κουρελιάζουν τους νόμους, χωρίς ενδοιασμό και εξευτελίζουν τον θεσμικό τους ρόλο σε διάφορα μυστικά ραντεβού.
Γνωρίζουμε ότι η Νέα Δημοκρατία είναι όμηρος βουλευτών, που καταγγέλλονται ως ταχυδρόμοι του εκβιασμού, κάνουν τους διαμεσολαβητές, τους μεσάζοντες, για να μην πω άλλη λέξη, μεταξύ του ΣΔΟΕ και κάποιας επιχείρησης του Τύπου. Για ποιο λόγο, με ποια πρόθεση, με ποιο στόχο;
Γνωρίζουμε ότι ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος είναι όμηρος του ψέμματος και όταν προφέρει τη λέξη «αλήθεια», σίγουρα κάτι κρύβει. Γνωρίζουμε ότι γίνονται πια υπεράνθρωπες προσπάθειες για συγκάλυψη. Συγκάλυψη της υπόθεσης των υποκλοπών, συγκάλυψη της υπόθεσης των ομολόγων, συγκάλυψη της υπόθεσης των καρτέλ, συγκάλυψη της υπόθεσης του Μαξίμου -γκέιτ.
Γνωρίζουμε και γνωρίζει πια ο ελληνικός λαός ότι, επί Νέας Δημοκρατίας, εάν είσαι παρασιτικά συναλλασσόμενος, μπορείς σε μισή ώρα συναλλαγής να βγάλεις, όσα δεν βγάζουνε δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενες οικογένειες μέσα σε ένα χρόνο. Έτσι διαπαιδαγωγείτε εσείς την ελληνική κοινωνία, έτσι διαπαιδαγωγείτε την ελληνική νεολαία.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση είναι όμηροι, είναι ανήμποροι και ακατάλληλοι για να αντιμετωπίσουν την πολλαπλή και επικίνδυνη κρίση, την οποία οι ίδιοι δημιούργησαν. Κρίση αξιών, κρίση εμπιστοσύνης, κρίση ήθους, κρίση απαξίωσης θεσμών και προσώπων. Η κρίση που ζούμε τον τελευταίο μήνα βέβαια, δεν είναι έκπληξη για μας, είναι η φυσική συνέπεια της πορείας που ακολουθεί η χώρα τέσσερα χρόνια τώρα.
Το χειρότερο, βέβαια, είναι ότι, σήμερα, όμηρος αυτής της κατάστασης αισθάνεται ο Έλληνας και η Ελληνίδα, ο ελληνικός λαός. Αισθάνεται την ασφυξία της αηδίας, αισθάνεται την ασφυξία της κοινωνικής αδικίας, αισθάνεται την ανασφάλεια της κρατικής ή ιδιωτικής αυθαιρεσίας. Αισθάνεται την ανασφάλεια της συσκότισης της αλήθειας που βλέπει κάθε μέρα. Αισθάνεται ανυπεράσπιστος απέναντι στους καιροσκόπους της εξουσίας.
Και όλα αυτά, όταν η χώρα έχει άλλες πιεστικές προτεραιότητες. Όταν ο πολίτης ζει καθημερινά την ακρίβεια, την κοινωνική αδικία και ανισότητα, την ανεργία, την υποβάθμιση των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών, του περιβάλλοντος.
Όταν, παραδείγματος χάρη, βλέπει σήμερα και παρακολουθεί την κρίση στις διεθνείς χρηματαγορές, όπου οι σοσιαλιστές, έχουν επανειλημμένα τονίσει ότι οι αγορές, από μόνες τους, δεν παράγουν τα καλύτερα αποτελέσματα για το κοινωνικό σύνολο. Χρειάζεται παρέμβαση, χρειάζεται συστηματική, ουσιαστική ρύθμιση από το κράτος.
Όταν αφήνουμε ανεξέλεγκτες τις αγορές, τότε τα αποτελέσματα είναι οδυνηρά, όπως το διαπίστωσε μόλις πρόσφατα και ο αμερικανικός λαός, η αμερικανική κοινωνία. Τότε ακόμα και αν το κράτος παρέμβει, εκ των υστέρων, είναι δύσκολο να επανορθώσει.
Αυτή η κρίση χτυπά τη χώρα μας. Και αυτή η κρίση μπορεί να είναι εξωγενής, αλλά ενδογενής ήταν η επιλογή αυτής της κυβέρνησης να επενδύσει από τα χρήματα του ελληνικού λαού, από τα Ασφαλιστικά Ταμεία, στα επικίνδυνα ομόλογα. Αυτά τα οποία σήμερα περνάμε είναι μέρος και της κρίσης διεθνώς, όταν πριν από λίγες μέρες φάνηκε, από τον Τύπο τουλάχιστον, ότι ήδη είχαν χάσει αξία 600 εκατομμυρίων τα ομόλογα, που εσείς επενδύσατε, τα επικίνδυνα, παρατύπως και βεβαίως αδιαφανώς.
Ενδογενής, επίσης, είναι η κρίση της ελληνικής κυβέρνησης, που αδυνατεί να ασχοληθεί και να θωρακίσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας μας. Αντί να ασχολείται σήμερα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, αντί να ασχολείται με την προστασία του εισοδήματος της ελληνικής οικογένειας, αντί να προστατεύσει την περιουσία των Ασφαλιστικών Ταμείων, ευτελίζει θεσμούς, παραμένει θεατής στην ασυδοσία των αγορών, εκποιεί υπέρ «ημετέρων» τη δημόσια περιουσία. Διολισθαίνει, πράγματι, η χώρα σε γκρίζο κατήφορο σήψης και παρακμής.
Και το αποτέλεσμα είναι και ορατό, και επικίνδυνο. Απομακρύνονται οι πολίτες από την πολιτική, από τον δημόσιο χώρο, απαξιώνονται οι βασικοί μας θεσμοί. Απαξιώνονται οι θεσμοί της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, του κράτους, των μέσων ενημέρωσης. Και τα νοσηρά φαινόμενα που παρακολουθούμε, δεν είναι τίποτε άλλο από μηχανισμός παραγωγής παράνομης νομής του δημόσιου πλούτου και του δημόσιου χρήματος, του χρήματος του ελληνικού λαού."