Η πολιτική του ανούσιου και φαύλου λόγου...

Διατηρώντας ενίοτε επιφυλάξεις για την ορθότητα λόγων και έργων του άλλοτε ¨θείου βρέφους¨μεσήλικα σήμερα στην πολιτική και τη ζωή, Κώστα Λαλιώτη, δεν μπορεί κανείς, παρά να υπογραμμίσει πρόσφατα εκτεθειμένες θέσεις του για τον Δημόσιο Βίο, το Δημόσιο Συμφέρον και τους σύγχρονούς μας εκφραστές του.
Λέει λοιπόν ο Κώστας Λαλιώτης, ότι πιστεύει πως:
....η σιωπή, ως συνειδητή επιλογή και ως στάση, είναι πιο δυνατή και πιο ηχηρή από έναν ανούσιο, φαύλο και μίζερο καθημερινό λόγο. Άλλωστε στην πολιτική έχει καθοριστική σημασία τι πιστεύεις, τι λες και τι πράττεις εκ των προτέρων με μεγάλο ρίσκο και κόστος και όχι τι λες, τι πράττεις και πώς χαμαιλεοντικά προσαρμόζεσαι εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς ανέξοδα, εξαναγκαστικά και πολλές φορές υποκριτικά......
Έχει σημασία να αξιολογηθούν και να κριθούν αυστηρά αλλά δίκαια, οι πάντες για τη διαδρομή τους στη Δημόσια Ζωή. Πώς και πότε άρχισαν τη θητεία τους στην πολιτική, ποιες αξίες υπηρέτησαν και πώς τελειώνουν είτε τη θητεία τους είτε τη ζωή τους. Έχει σημασία τι αφήνουν πίσω τους, τιμή και δόξα για την πίστη τους σε ιδέες και το δημιουργικό τους έργο ή χρήματα και περιουσίες στις οικογένειές τους; Έχει σημασία «τι, πώς και πόθεν έσχες» καταγράφει διαχρονικά ο κάθε Πολιτικός, (πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές), ο κάθε Δικαστής, ο κάθε Δημοσιογράφος, ο κάθε Νομάρχης και Δήμαρχος, ο κάθε Κρατικός λειτουργός κ.λπ. Έχει σημασία να αξιολογηθούν και να κριθούν οι πάντες εάν και πότε συγκρούστηκαν και με πιο τίμημα για την κατίσχυση της αλήθειας, της Διαφάνειας και του Δημόσιου συμφέροντος. Γιατί πάντα υπήρχαν και υπάρχουν αυτοί που συγκρούστηκαν με θάρρος για να κατοχυρωθούν οι αλήθειες και το ήθος στη Δημόσια Ζωή. Όμως μαζί με αυτούς και πλάι σε αυτούς, τα τελευταία χρόνια, πάντα υπήρχαν και υπάρχουν και αυτοί που δεν συγκρούονται ποτέ στο όνομα ενός «Πολιτικού Πολιτισμού», που αποσκοπεί να κουκουλώνει κοινωνικές αντιθέσεις, να ακυρώνει τις πολιτικές διαφορές, να ξορκίζει τις προγραμματικές αντιπαραθέσεις, να ποδοπατεί ηθικές αρχές και αξίες και να εμπεδώνει το δόγμα ότι «όλοι είναι ίδιοι». Είναι σαφές ότι στο όνομα ενός συνδιαχειριστικού και συναινετικού «Πολιτικού Πολιτισμού» με μεταλλαγμένους ομοιομόρφους και υπάκουους στο σύστημα Πολιτικούς, κάποιοι επιθυμούν να επιβάλλουν ένα «Θέατρο Σκιών», προαναγγέλλοντας το τέλος της πολιτικής και τον προθανάτιο ρόγχο της Δημοκρατίας. 5 Σε αυτήν την κρίσιμη καμπή οφείλουμε όλοι, μέσα από αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, να δώσουμε τη μάχη για τη Διαφάνεια, για το Δημόσιο ήθος. Γι΄ αυτό μην αναρωτιέσαι, γιατί «σιωπούν» οι πολλοί, αλλά να προβληματίζεσαι ίσως και να ανησυχείς γιατί ορισμένοι μιλούν ακατάπαυστα χωρίς να λένε τίποτα και γιατί ορισμένοι παραπλανητικά σφυρίζουν αδιάφορα και τυρβάζουν για άλλα. «Ο καθείς και το όπλο του» και όποιος αντέξει, γιατί όπως η Ελευθερία, έτσι και η Διαφάνεια «θέλει αρετή και τόλμη». Γιατί για κάθε Πολιτικό οφείλουν να υπάρχουν άρρηκτα δεμένα και το Είναι και το Φαίνεσθαι του ήθους του, των αρχών του και των αξιών του, με απόλυτη ταύτιση των ιδεών και των λόγων του με την ίδια τη ζωή του..........(πηγή ΤΑ ΝΕΑ)