Ρεσιτάλ υποκρισίας του Ηρακλή Γαλανάκη

Ταυτόχρονα με τις πρόσφατες ανακαλύψεις γύρω από την ατμόσφαιρα και το έδαφος του Αρη, “ανακαλύψαμε” ότι κόμματα, κυρίως εξουσίας, πολιτικοί κτλ, χρηματοδοτούνται από επιχειρήσεις που θέλουν να πάρουν “δουλειές”!
Γιατί άραγε; Γιατί είμαστε ανιστόρητοι, ή γιατί έχουμε κάνει τα πάντα ως πολίτες ώστε να οικοδομήσουμε και να εδραιώσουμε ένα κράτος θεσμών, που θα εγγυώνται την ισονομία και την ισοπολιτεία των ισχυρών και των αδύναμων; Εάν πράγματι αυτό είναι που έχουμε πράξει και πράττουμε, τότε θα είμαστε χωρίς αμφιβολία, για τo πολίτευμα της οργανωμένης πολυφωνικής δημοκρατίας, και αντίθετοι με το πολίτευμα του ενός κόμματος, ή της μιας οικογένειας, ή της μιας φυλής ή της μιας κλίκας στρατιωτικών κτλ.. Αρα θα πρέπει να καταβάλλαμε και να καταββάλλουμε ανελλιπώς το αντίτιμο στον φορέα που ανήκουμε ή του οποίου συμμεριζόμαστε το πρόγραμμα και το όραμα και να έχουμε απαιτήσει από την Πολιτεία να καλύπτει όλα τα έξοδα των κομμάτων που εγγυούνται το πολίτευμα που επιλέξαμε. Αν δεν το πράξαμε και δεν το πράττουμε όμως, γιατί “δήθεν” εκπλησσόμαστε; Πιστεύει κανείς σοβαρός πολίτης ότι ένας κομματικός ή συνδικαλιστικός ή άλλος φορέας λειτουργεί με τον αέρα και την βροχή; Δεν έχει λειτουργικά έξοδα για να υπερασπίσει και να προβάλλει τις θέσεις του; Πιστεύουμε επίσης ότι με το να υπογράψει ένας πολίτης μια αίτηση για να γίνει μέλος ενός κόμματος, μετουσιώνεται αυτομάτως σε αδιαμφισβήτητο νεοδημοκράτη, σοσιαλιστή ή κουμουνιστή; Η μήπως όποιος εκλέγεται σε μια αιρετή θέση περνά αυτομάτως από την “Κολυμβήθρα του Σιλωάμ” και απαλλάσσεται από κάθε αμάρτημα ή αδυναμία;
Δεν υπάρχει κοινωνία αγγέλων επί της Γης...
Οταν ήμουν φοιτητής στη Λυών της Γαλλίας, είχα γνωρίσει ένα συμπατριώτη μας που εργαζόταν σε μια γαλλική εταιρεία. Στο τέλος κάθε χρονιάς από ότι μου είχε πει, ο επιχειρηματίας έκανε ένα γεύμα στους υπαλλήλους του κατά τη διάρκεια του οποίου τους γνώριζε ποια έργα είχαν πάρει και εκτελέσει την χρονιά που έληγε και τους ανέλυε τα έσοδα και τα έξοδα του έτους. Μεταξύ των εξόδων της μεσαίας εκείνης επιχείρησης, ήταν και ένα ποσό των 10 εκατομμυρίων γαλλικών φράγγων τότε, -αρχές της δεκαετίας του 70- για “λαδώματα”.
Θυμάμαι επίσης μια διάλεξη στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιρειών και που είχε ως θέμα την κατάσταση που επικρατούσε στις χώρες του “Τρίτου Κόσμου”. Στο τέλος της συζήτησης και σε “πηγαδάκι”, ένας από αυτούς τους εκπροσώπους είπε ότι όταν πάμε σε μια χώρα αυτό που επιδιώκουμε να μάθουμε, είναι αν έχει διαβρώσιμη κυβέρνηση ή ανθρώπους που συμμετέχουν στην επιρροή ή στη λήψη των αποφάσεων.Οταν πήγαινα στο Στρασβούργο ως συνεργάτης του Αθηναϊκού Πρακτορείου,ένας Γερμανός δημοσιογράφος μου είπε ότι κάποιος γνωστός Γερμανός επιχειρηματίας ήθελε να κάνει μια επένδυση στη Θράκη. Δεν την έκανε όμως γιατί οι αρμόδιοι του ζητούσαν μίζες και αυτός δεν είχε κανένα λόγο να τις δώσει, γιατί τον παρακαλούσαν οι Κινέζοι και δυο-τρία άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλες ιστορίες ελληνικής προέλευσης, αλλά τις αφήνω για μια άλλη φορά.
Ζήμενς η μόνη “αμαρτωλή”;
Μάθαμε ότι μάθαμε, και μαθαίνομε ότι μαθαίνομε μόνο όταν τσακωθούνε μεταξύ τους οι ισχυροί. Αν η Ζήμενς είναι σήμερα στο προσκήνιο, είναι γιατί κάτι δεν πήγε καλά στην λειτουργία της. Η Καγκελάριος κ. Μέρκελ, είπε πρόσφατα ότι θα πρέπει να αναδιοργανώσουν τις μυστικές τους υπηρεσίες και να τις κάνουν πιο επιχειρηματικές και αποτελεσματικές. Στην Ελλάδα δεν παίρνει όμως συμβόλαια για δουλειές μόνο η Ζήμενς. Παίρνουν τόσες και τόσες άλλες εταιρείες, από διάφορες χώρες και με τρόπο μάλιστα που αποδυνάμωσε τις ελληνικές δημόσιες και όχι μόνο επιχειρήσεις, βλέπετε Ελληνική Βιομηχανία Οπλων κτλ.!!! Γιατί γίνεται λοιπόν λόγος μόνο για τη Ζήμενς.
Ολες λαδώνουν και όλα τα κόμματα και πολλές επιχειρήσεις, φορείς και άτομα τα πιάνουν. Αλλοι λιγότερα, και άλλοι περισσότερα.
Αρχαία Σπάρτη...
Στο δημοτικό σχολείο μαθαίναμε κάποτε ότι ήταν μεγάλη τιμή για ένα Σπαρτιάτη να μπορεί να κλέβει και να μην τον πιάνουν. Ηταν όμως μεγάλη ατίμωση για όποιο συλλαμβανόταν. Ετσι λοιπόν κάποτε ένας νέος που είχε κλέψει ένα σαρκοβόρο ζώο, για κακή του τύχη, συνάντησε ένα συμπολίτη του, που του έπιασε τη συζήτηση. Ο νέος είχε κρύψει το ζώο κάτω από τα ρούχα του, που όσο ο χρόνος περνούσε το σαρκοβόρο ζώο έτρωγε τις σάρκες του, αλλά, ο Σπαρτιάτης νέος, δεν ήθελε να αποκαλυφθεί και υπέμενε, έως ότου έπεσε νεκρός. Προτιμούσε να πεθάνει παρά να ατιμωθεί. Δυστυχώς ισχύει ακόμη αυτό που λέει ο λαός μας.
Ξέρεις να κλέψεις, κλέψε,. Ξέρεις να κρύψεις; Αν δεν ξέρεις γύρευε τη δουλειά σου. Πικρή εμπειρία, αποκτημένη σε δύσκολες εποχές που ατυχώς για τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες και ευσυνείδητους πολίτες δεν εξέλειψαν. Ισχύει επίσης και το “γύρευε τη δουλειά σου για να μη βρεις τον μπελά σου”, όταν πρόκειται για την συνεργασία που ζητούν από τους πολίτες η αστυνομία ή η δικαιοσύνη. Αρνείται ο κόσμος να βοηθήσει τους θεσμούς, γιατί δεν τους έχει εμπιστοσύνη. Γιατί οι θεσμοί είναι τελείως διάτρυτοι και ανυπεράσπιστοι για τα σοβαρά και τα επώδυνα, κυρίως όταν λειτουργούν εις βάρος των κάθε “κρατούντων.”
Ανάγκη θεσμών..
Για να κατακτηθούν οι θεσμοί δόθηκαν αγώνες, χύθηκε αίμα, πολλοί συνάθρωποι δεν χάρηκαν τη ζωή τους και τις οικογένειές τους και αντίστροφα. Ομως οι θεσμοί αυτοί για να εδραιωθούν και να συνεχίσουν έχουν ανάγκη από ενεργή συνειδητή συμμετοχή του κάθε πολίτη. Δυστυχώς όμως ¨μπήκαν στην πόλη οι εχθροί¨και συνεχίζουν να κάνουν κουμάντο, κάνοντας μάλιστα τους πολίτες να πιστεύουν ότι είναι οι “εκπρόσωποί τους” και όχι οι “εχθροί”.
Από Βουλής άρξασθε..
Πολλές φορές διερωτήθηκα, αν η Βουλή των Ελλήνων που είναι ο χώρος όπου θεσπίζονται οι νόμοι, ψηφίζεται το Σύνταγμα, εκλέγεται η εκτελεστική εξουσία και αποφαίνεται για τα πάντα, δεν θα πρέπει να της καταλογίσουμε και την κύρια ευθύνη για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας; Δεν σας κρύβω ότι πολλές φορές σκέφθηκα ότι αν δεν είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όλο και κάποιος “τρελλός στρατιωτικός” θα έκανε την κίνησή του. Ευτυχώς τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει. Κίνδυνος κατάργησης δημοκρατικών θεσμών από χουντικούς στρατιωτικούς δεν υφίσταται. Οι θεσμοί όμως δεν λειτουργούν και γι'αυτό υπάρχει σημαντικό πρόβλημα. Η Βουλή των Ελλήνων τι λέει, τι πράττει, ποιος την καθοδηγεί και για ποιους και
προ παντός σε τι χρησιμεύει, αν δεν είναι σε θέση με τις νομοθετικές και τις εκτελεστικές εξουσίες που έχει να επιβάλλει την χρηστή λειτουργία των θεσμών, προς όφελος και των αδυνάτων; Ξέχασε τις έννοιες της ισονομίας και της ισοπολιτείας ή μήπως τις χρησιμοποιεί ποια μόνο ώς προπέτασμα καπνού; Τι έγιναν οι αγώνες και οι θυσίες του Λαού μας; Για ποια Ελλάδα, ποια Κοινωνία, ποια Πολιτεία και για ποιο Εθνος μας καλεί να είμαστε περήφανοι και να αγωνιστούμε; Για ποιους; Αυτό ισχύει πρώτα για την Βουλή και στη συνέχεια, αλλά από απόσταση με τους υπόλοιπους αιρετούς θεσμούς. ΝΤΡΟΠΗ της, ΝΤΡΟΠΗ τους και ΝΤΡΟΠΗ μας ως πολίτες. (το παρόν έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα Πατρίς)