Πολιτική άγνοια Σουφλιά καταγγέλλουν οι Οικολόγοι

Ο κ. Σουφλιάς διαπράττοντας τεράστια γκάφα σε ανακοίνωση του χαρακτηρίζει παντελώς ανακριβές το περιεχόμενο της ανακοίνωσης της Greenpeace για την εξέλιξη των εκπομπών στην Ελλάδα την δεκαπενταετία 1990-2005. Την περασμένη εβδομάδα με αντίστοιχη βιαιότητα ο κ. Σουφλιάς επιτίθετο (πάλι εν αδίκω) εναντίον του WWF Ελλάς, μιας άλλης περιβαλλοντικής οργάνωσης για το ζήτημα της απουσίας επαρκούς αποστολής στην συνδιάσκεψη του Μπαλί.
Αν ήμασταν σε άλλη χώρα, μετά από όσα έγιναν τελευταία, ένας πραγματικός Υπουργός Περιβάλλοντος δε θα μπορούσε να παραμείνει στη θέση του με δεδομένο ότι προκύπτουν δύο πολύ σοβαρά πολιτικά θέματα από την ανακοίνωση αυτή του κ Σουφλιά. Αφενός ο κύριος Σουφλιάς, αν και καθ’ ύλη αρμόδιος, πιάστηκε, για άλλη μια φορά, εντελώς αδιάβαστος, για ένα θέμα που σχετίζεται με την ίδια την επιβίωση μας και αφετέρου αντί για το διάλογο, επιλέγει συστηματικά να επιτίθεται και μάλιστα με βαρείς χαρακτηρισμούς εναντίον των περιβαλλοντικών οργανώσεων που συμβάλλουν σημαντικά στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας.
Γιατί είναι αδιάβαστος ο κ. Σουφλιάς: Η ανακοίνωση της GREENPEACE ανέφερε κατά λέξη τα εξής: "Αντίθετα μάλιστα, καταγράφεται αύξηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 32% από το 1990 ως το 2005, προβλέπεται αύξηση 46% για το 2012". Πράγματι αν κάποιος ανατρέξει στην έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος για την Ελλάδα (http://reports.eea.europa.eu/eea_report_2007_5/en/Greece.pdf) και συγκεκριμένα στην σελίδα 6 βλέπει ότι οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα της Ελλάδας ήταν 84.314.000 τόνοι το 1990 και 111.668.000 το 2005. Η αύξηση δηλαδή ήταν ακριβώς 32.44%, λίγο παραπάνω απ' ότι ανέφερε η Greenpeace, που μετριοπαθώς στρογγυλοποίησε προς τα κάτω. Δηλαδή ο κ. Σουφλιάς είτε δεν γνωρίζει αριθμητική, είτε δεν καταλαβαίνει τη διαφορά ανάμεσα στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου γενικά. Όταν, λοιπόν, ο Υπουργός είναι σε πλήρη σύγχυση σε σχέση με στοιχειώδεις έννοιες, πώς μπορούμε να είμαστε ήσυχοι ότι η Ελληνική Αντιπροσωπεία στο Μπαλί έχει ξεκάθαρους, σαφείς στόχους για την προστασία του κλίματος και μπορεί να συμμετάσχει στις πολύπλοκες διαβουλεύσεις ενεργά, τη στιγμή μάλιστα δεν συμμετέχουν σε αυτή ούτε επιστήμονες ούτε εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών;
Γιατί (ξανά)προκύπτει πολιτικό θέμα από την επιθετικότητα του κ. Σουφλιά: Ο κύριος Σουφλιάς είναι υποχρεωμένος από την ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία (Σύμβαση Άαρχους, Ευρωπαϊκές Οδηγίες) αλλά και στη βάση μιας σύγχρονης αντίληψης για τη δημοκρατία να συζητάει με τους κοινωνικούς εταίρους. Είναι πλέον απαίτηση της εποχής και των κοινωνιών όλες οι πολιτικές – πολύ περισσότερο η πολιτική για την προστασία του παγκόσμιου κλίματος – να είναι το αποτέλεσμα ενός ανοικτού και συγκροτημένου διαλόγου. Είναι λοιπόν αδιανόητο ο κ Σουφλιάς να μην συζητάει καν με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και τους κοινωνικούς φορείς. Χαρακτηριστικά στα 4 σχεδόν χρόνια της θητείας του δεν έχει γίνει έστω και μία οργανωμένη συνάντησή του με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, αποφεύγει συστηματικά το διάλογο ακόμα και στη Βουλή, δεν παρουσιάζει εκθέσεις για την κατάσταση του περιβάλλοντος. Δεν έχει επίσης ανταποκριθεί στην πρόσκληση του Υπουργού Περιβάλλοντος της Ιταλίας για συνεργασία των δύο χωρών σε θέματα πρόληψης και έγκαιρης / αποτελεσματικής αντιμετώπισης των πυρκαγιών.
Η εμμονή του κ. Σουφλιά να επιτίθεται με κάθε ευκαιρία εναντίον των περιβαλλοντικών οργανώσεων είναι κατ' αρχήν ακατανόητη διότι (θα έπρεπε να) μοιράζεται με αυτές κοινούς στόχους: την προστασία του περιβάλλοντος και την αποφυγή της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Γίνεται κατανοητή μόνο αν σκεφτούμε ότι ο κ. Σουφλιάς είναι στην πραγματικότητα Υπουργός Δημοσίων Έργων και το ΠΕΧΩ στην ονομασία του υπουργείου του είναι πάρεργο το οποίο ούτε το καταλαβαίνει ως αντικείμενο ούτε τον ενδιαφέρει στην παραγματικότητα. Με τον τρόπο του λοιπόν αναδεικνύει την ανάγκη δημιουργίας Υπουργείου Περιβάλλοντος με αποφασιστικές αρμοδιότητες και με στόχο να προσαρμοστούν όλες οι άλλες πολιτικές στην ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος και βιωσιμότητας, μάλιστα κατά προτίμηση χωρίς τον ίδιο επικεφαλής.