Στα πέναλτυ....

Με διλήμματα άρχισε, με διλήμματα οδεύει προς το τέλος του δρόμου, η διεκδίκηση της Προεδρίας του ΠΑΣΟΚ.
Τα δικά μας διλημματικά ερωτήματα είναι: Στην παράταση ή στα πέναλτι θα κριθεί η Προεδρία; Το ότι πέναλτι, στα αγγλικά σημαίνει ποινή, τιμωρία σημαίνει κάτι για το ΠΑΣΟΚ, ή θα τεθεί στο τέλος, το ανάλογο του Β. Πολύδωρα αντίτιμο; ( κι αυτός αγγαρεία έκανε ποινή εξέτιε όπως είχε δηλώσει από του βήματος στη Βουλή).
Μήπως, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είναι συμβασιούχος; Κι αν ναι, τι είδους σύμβαση έχει; Έργου, ή ορισμένου χρόνου; Μπορεί να προσφύγει με τους λοιπούς συμβασιούχους στο ΑΣΕΠ και να κατοχυρώσει την μετατροπή της σύμβασής του,σε σύμβαση αορίστου χρόνου;
Εμπίπτει η περίπτωσή του σε αυτές που αφορούν την κάλυψη ατηγορία του, πάγιων και διαρκών αναγκών;
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είναι μιας ή περισσοτέρων χρήσεων; Και την ημερομηνία λήξης ποιος την βάζει; Ο πολίτης, ο βαρώνος, ο δελφίνος ή ο επίγονος;
Μ' αυτά και μ' αυτά το ΠΑΣΟΚ ακόμα μια φορά, απέδειξε δια των στελεχών του, ότι η ιδεολογία του έχει να κάνει με την ιδεοληψία του νικητή. Ζώντας ο καθένας και η καθεμιά στον προσωπικό κόσμο που έχει χτίσει, ακόμα και σήμερα που τα διακυβεύματα είναι πολλά και ζωτικής σημασίας για τον πολίτη, στο ΠΑΣΟΚ, αντί να επαναπροσδιοριστούν τα θέλω του, μετρώνται τα κουκιά από τους πιθανούς διεκδικητές, και η πορεία προς το μέλλον, προκύπτει με την εκάστοτε σούμα, που είναι διάφορη της καταμέτρησης της παρουσίας κάποιου ή κάποιας με ηγετικές τάσεις. Ο τρόπος να διεκδικεί για όλους, δεν έχει σημασία, ούτε και το τι διεκδικείται. Αρκεί να είναι κανείς με τον ο ίδιος νικητής, ή με τον νικητή.
Όχι γιατί είναι με αυτόν. Φαίνεται ότι ο χώρος έχει μια πώρωση με τους νικητές, και αυτό έχει μπερδευτεί με την ιδεολογία, την πολιτική, καθώς έχει αντικαταστήσει και το σύστημα αξιών, μετατρέποντας όλα τούτα στην ευτελή ιδιοτελή αξία, που δεν επιτρέπει καν την αυτονομία όχι της πολιτικής, αλλά του ίδιου του ατόμου....