Οι τιμαριούχοι μιας διακυβευμένης ενότητας...

Οι προδιαγραμμένες πορείες, οι αμφίσημες θέσεις, οι διατεταγμένες υπηρεσίες,φοβάμαι αν και εύγλωττες, ή δεν προβληματίζουν, ή ως αυτονόητες, πορεύονται την πορεία των, ως αποφασίστηκε. Το ότι δεν προκαλούν έκπληξη, προκαλεί την θυμηδία...Το ότι ο διάλογος δεν παράγεται παρά με συστηχίσεις, πλάι σε πρόσωπα, και ουχί πολιτικές,το ότι οι ερωτήσεις παραμένουν αναπάντητες, ενώ θα έπρεπε να προκαλούν, αν μη τι άλλο, και απαντήσεις ως προς την ανάγνωση,του μηνύματος και του αισθήματος που καταγράφηκε στις κάλπες στις 16 Σεπτεμβρίου, θα έπρεπε να προκαλεί κλαυσίγελο...Δεν κατανοείται για παράδειγμα, η πάση θυσία ενότητα, στο ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα, και η διεύρυνση προς τον σοσιαλιστικό χώρο και τον χώρο της οικολογίας που εξαγγέλθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ.Χάριν τίνος διακυβεύματος, άραγε;
Υπάρχει μια πασαρέλα, καθ' εκάστην στα τηλεοπτικά παράθυρα, στα ραδιόφωνα και εκτενή ρεπορτάζ, (αναφορές παραπολιτκής ουσιαστικά, )πολιτικών στους οποίους η πολιτική παρουσία, φαντάζει αυτοσκοπός, και υποχρέωση του πολίτη η συστοίχηση πλάι τους.
Αλλά έτσι πορεύονται τα κόμματα, πριν γίνουν κόμματα;Η ύπαρξη μιας φθαρμένης από ιδεολογία, πολιτική επάρκεια και κατάρτιση, καθεστηκυίας δύναμης που ηγείται σε διάφορα επίπεδα στην πολιτική κονίστρα, είναι επίσης ένα άλλο αναγνωρίσιμο γεγονός. Αυτό δημιουργεί μια πεποίθηση ότι το ΠΑΣΟΚ, ας μιλήσω γιαυτό, δεν αλλάζει, αλλά τιμαριοποιείται από τους μηχανισμούς στελεχών.Η πολιτική όταν εκ του σαλονιού,μάλιστα κατευθύνεται, πόση αν όχι ελάχιστη σχέση έχει με όσα η κοινωνία, οι συνιστώσες της και ο τόπος έχει ανάγκη;Μόνη επιδίωξη δηλαδή, η πολιτική ίδια ύπαρξη, και η εξουσία για την εξουσία। Το ίδιο και όχι το συλλογικό συμφέρον, εκτός και αν αυτό προσμετράται στην επίδειξη δύναμής των....Και βέβαια τα πράγματα δεν αλλάζουν με την περιθωριοποίηση τινων, την ανάδειξη, άλλων φερέπλιδων, ή του διαγκωνισμού ορισμένων, για επιβεβαίωση των μηχανισμών, με την διατήρηση των, με μόνο κριτήριο την υφαρπαγή ψήφων και στήριξης από την πλευρά του πολίτη, χωρίς τα ξεκάθαρα προτάγματα.
Χυδαιότερη διαχείριση ψήφου του πολίτη δεν υπάρχει. Αλλά στο ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι έτσι πορεύονται τα πράγματα. Ο,τι συντηρεί την ανεπάρκεια των υπαρχόντων τιμαριούχων. Και με την επιστροφή των φαντασμάτων του παρελθόντος, τα πράγματα δεν γίνονται καλίτερα, ακόμα και αν η σκοπιμότητα είναι να μας δώσουν τώρα τη νίκη τους στέλνουμε πάλι αύριο στα σπίτια τους και φτειάχνουμε κόμμα όπως πρέπει. Και στην πολιτική ισχύει εξάλλου το πές μου με ποιους είσαι να σου πω ποιος είσαι αλλά και προς τα που πορεύεσαι.
Ολα αυτά, μελαγχολούν, αποστασιοποιούν, απομακρύνουν και τελικά για να διασώσει κανείς την αξιοπρέπειά του απέχει;