Οταν τα προβλήματα παραμένουν...

Όλοι μαζί, οι περί ενότητος τυρβάζοντες, και επιθυμούντες να συμβάλουν στην επίλυση του προβλήματος του ΠΑΣΟΚ, ως πρόβλημα ηγεσίας και ουχί, διαχρονικής, συμμετοχικής και συλλογικής ευθύνης, εξακολουθούν να εθελοτυφλούν, βαδίζοντες στην πασαρέλα που έστησαν, για λογαριασμό τους.
Εξακολουθούν βέβαια, όλα αυτά, να φαντάζουν ως βύθιση στην ιστορία, ως απώλεια προσανατολισμού στους λαβυρίνθους της.
Καθώς απουσιάζει ο οξύς λόγος, το δια ταύτα, δηλαδή, η καθαρή κουβέντα για να συνειδητοποιήσει κανείς, την παράδοση του καθενός και καθεμιάς, μέσα από ένα ακριβές στίγμα που σκοπό θα είχε να δώσει ένα χέρι βοηθείας, στις παραδόσεις των άλλων.
Εχει ξεχαστεί ότι η πολιτική, είναι ο συνεχής επαναπροσδιορισμός, μια αέναη σύγκρουση με τις καθεστωτικές αντιλήψεις, που εδραιώθηκαν και προσδιορίζουν αγκιστρωμένοι στον ήχο του λόγου τους , ότι είναι η ΦΩΝΗ τους, τα θέλω Κινημάτων, πολιτών, μελών.
Μου φαίνεται ότι η όποια λαχτάρα αλλαγής, έχει πνιγεί σε ημιτελή σχέδια, από προσωπικότητες μόνιμα λειψές στην πολιτική κονίστρα.
Κοντολογίς τι ενώνει, τον κάθε λόγο, αν όχι το απαιτούμενο προσόν, να κτιστεί πάνω σε κάθε πλατφόρμα μια νέα δημιουργία; Αυτή δενείναι η υφή του προβλήματος;
Το νέο που δεν ακούστηκε, δηλαδή,και το πρόβλημα που περίλαμπρα δεν επιλύουν οι ξαναζεσταμένες σούπες, που δεν ελκύουν κιόλας.
Διότι σε έναν κόσμο ταχύτατα εξελισσόμενο, η λύση δεν είναι η αναπόληση όσων χάθηκαν. Ούτε οι Βοναπαρτικές εφορμίσεις.
Είναι ο επαναπροσανατολισμός, ο επαναπροσδιορισμός, και η άρθρωση θέσεων και πολιτικών, για τον ανθρώπινο πόρο.
Μέσα από τους αυτόκλητους φορείς των απαντήσεων, της λύσης του προβλήματος της ήττας της 16ης Σεπτεμβρίου, θα περίμενα να εδίδετο, όχι η συμμετοχή, στην περιγραφή του τι θέλει ο πολίτης, (και μάλιστα με το αλαζονικό πρώτο πληθυντικό "θέλουμε"), αλλά η δημιουργία της νέας σελίδας, που ακόμα θα πείτε δεν άρχισε να γράφεται, αλλά διαφωνώντας, θα προσέθετα, ότι αν νομίζουν , οι διαρρυγνύοντες τα ιμάτια του ΠΑΣΟΚ ότι είναι εντός, στις ανάγκες της κοινωνίας, στις απαιτήσεις και τα προτάγματά της και εκτιμούν ότι τα έχουν εκφράσει, τότε δεν μένει παρά να αρχίσουν να την φαντάζονται, ( την κοινωνία).
Γιατί για να την γνωρίσουν, έχουν δρόμο και πολλές ήττες ακόμα.