2 ακόμα κτίρια κινδυνεύουν με κατεδάφιση..Αντδράστε..

Στείλτε μας το μήνυμα σας προς τον Υπουργό Πολιτισμού στη διεύθυνση sepi@ellinikietairia.gr και εμείς θα το προωθήσουμε στο υπουργείο καταγράφοντας και τον αριθμό των διαμαρτυριών!Βοηθήστε κι εσείς ώστε να μην κατεδαφιστούν δύο από τα ωραιότερα κτίρια της Αθήνας!Ότι απομένει από την ευγενική Αθήνα του 19ου αιώνα και των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα είναι πολύτιμο, ακριβώς όπως και για τους ίδιους λόγους είναι πολύτιμο και το παραμικρό δέντρο στην ταλαίπωρη Αττική. Την αυτονόητη αυτή αρχή μοιάζει να μην κατανοεί ο καθ ύλην αρμόδιος φορέας για την προστασία της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς, ήτοι το υπουργείο Πολιτισμού, εφ όσον δέχεται να συζητήσει και μάλιστα με διάθεση ενδοτική, τον αποχαρακτηρισμό και την κατεδάφιση δύο από πάσης πλευράς αξιόλογων κτιρίων, επί της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου (αρ. 17&19), προκειμένου να διευρυνθεί ο χώρος της εισόδου και να αποκαλυφθεί έτι περισσότερο το υπό περάτωση ογκώδες νέο μουσείο Ακροπόλεως. Τα κτίρια αυτά όχι μόνο πλαισιώνουν αντάξια τον κατά τη γνώμη μας –λόγω θέσεως- πιο όμορφο ευρωπαϊκό πεζόδρομο, αλλά και συνθέτουν μαζί με τα δύο αμέσως επόμενα μετά την οδό Μητσαίων, μία ευσύνοπτη ανθολογία της αθηναϊκής αρχιτεκτονικής, αρχίζοντας από ένα κτίριο του 1930 (από τα πιο ενδιαφέροντα των Αθηνών) και καταλήγοντας σε ένα κτίριο του 1890/70. Είναι προφανές ότι κάθε ανεγειρόμενο κτίριο με αξιώσεις, οφείλει να λαμβάνει υπ όψιν του τον περιβάλλοντα χώρο του και να προσπαθεί να τον αξιοποιήσει βελτιώνοντάς τον, αλλά και ταυτόχρονα προσαρμοζόμενο σε αυτό. Είναι επίσης σαφές ότι η παραπάνω αρχή δεν εφαρμόστηκε στην περίπτωση του νέου μουσείου Ακροπόλεως που στριμώχθηκε ανάμεσα στο κτίριο Βάιλερ, ένα νεοκλασικό, μία-δύο εκκλησίες και φυσικά τα πέριξ κτήρια, ορισμένα από τα οποία ως ανάξια λόγου ορθώς κατεδαφίστηκαν, ενώ άλλα πρέπει να παραμείνουν –όπως άλλωστε είχε αρχικώς αναγγελθεί- ως αποτελούντα σημαντικά τεκμήρια της αρχιτεκτονικής ιστορίας των Αθηνών.
Το να προτείνεται σήμερα ένας επιπλέον ακρωτηριασμός της αποδεκατισμένης αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της πόλης μας, με την απώλεια δύο σημαντικών κτιρίων, είναι μείζον και ανεπίτρεπτο σκάνδαλο, εναντίον του οποίου όποιος εγείρεται, αποδεικνύει έμπρακτα την έγνοια του και την αγάπη του για την πολύπαθη Αθήνα. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθύνεστε στους κκ. Γιάννη Μιχαήλ (Πρόεδρος Συμβουλίου Θεσμικού Πλαισίου της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ στο τηλ. 210 8014 978) και Κώστα Σταματόπουλο (Β Αντιπρόεδρο της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ στο τηλ. 6974 873 387). Πληροφορίες σχετικά με το κτίριο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου αριθμός 17:Έργο του Βορειοηπειρώτη αρχιτέκτονα Βασίλη Κουρεμένου (1875-1957) απόφοιτου της Ιcole des Beaux-Arts του Παρισιού, καθηγητή της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Ε.Μ.Π., τακτικού μέλους της Ακαδημίας Αθηνών στην Έδρα της Αρχιτεκτονικής από το πρώτο έτος ίδρυσής της (συνέβαλε μάλιστα στην ανακαίνιση του κτιρίου του Th. Hansen το 1928). Η τετραώροφη πολυκατοικία, με εμφανείς τις επιδράσεις της Art-Deco, κτίστηκε το 1930. Η μονόφυλλη μνημειακή θύρα της εισόδου πλαισιώνεται από δύο ανάγλυφες μαρμάρινες παραστάσεις γυναικείων μορφών. Οι σύγχρονες καρυάτιδες είναι ντυμένες με την παραδοσιακή φορεσιά του Πωγωνίου της Ηπείρου. Η προς την οδό Διον. Αρεοπαγίτου όψη της κοσμείται από ορθομαρμαρώσεις από κόκκινο και γκρίζο μάρμαρο με λευκά πλαίσια. Στο ύψος του τέταρτου ορόφου είναι τοποθετημένες δύο ψηφιδωτές παραστάσεις που απεικονίζουν η μια τον Θησέα στην πλώρη του καραβιού του και η άλλη τον Οιδίποδα και τη Σφίγγα.