ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΚΡΗΤΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Τις τελευταίες βδομάδες, πληθαίνουν τα κρούσματα κατάφωρης παραβίασης στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την ανοχή της κοινωνίας. Σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα διάχυτης κι ανεύθυνης βίας, γενικευμένης οικονομικής και κοινωνικής ανασφάλειας και απαξίωσης του πολιτικού συστήματος, τα σχεδόν καθημερινά περιστατικά καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων περνούν απαρατήρητα. Αντ’ αυτού η «κοινωνία του θεάματος» όπου ζούμε, συμψηφίζοντας ανθρώπινες ζωές με σπασμένα τζάμια, επιτάσσει και υποθάλπει την αυθαίρετη επίδειξη κρατικού «τσαμπουκά», με την επιχειρούμενη νομοθετική ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής και περιορισμού των ατομικών ελευθεριών, λες και η έλλειψη περισσότερου και πιο «αποτελεσματικού» αστυνομικού κράτους είναι το πρόβλημα.

Η συγκλονιστική ιστορία της Κατερίνας Γκουλιώνη, που βρέθηκε νεκρή κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, δεμένη πισθάγκωνα με χειροπέδες στη διάρκεια της εκδικητικής μεταγωγής της από τις φυλακές της Θήβας σε σωφρονιστικό κατάστημα της Κρήτης, μας αφήνει άφωνους και -αν επιβεβαιωθεί- μας γυρνάει στο Μεσαίωνα. Η Γκουλιώνη είχε πρωτοστατήσει στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων γυναικών για τη βελτίωση των συνθηκών στις φυλακές και με επιστολή της ένα μήνα πριν το θάνατό της προς τον Συνήγορο του Πολίτη είχε καταγγείλει την εξευτελιστική πρακτική της υποχρεωτικής κολπικής εξέτασης από αναρμόδια πρόσωπα στις γυναικείες φυλακές.

Οι καταγγελίες των εργαζομένων στο Σωφρονιστικό Κατάστημα Πάτρας για τη φασιστική συμπεριφορά των διοικούντων και τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης των εγκλείστων μας συγκλονίζουν, όπως και ο πρωτοφανής εμπαιγμός του συνόλου των κρατουμένων της χώρας από το Υπουργείο Δικαιοσύνης και η μη ικανοποίηση των αιτημάτων τους για πιο ανθρώπινες συνθήκες κράτησης και μεταγωγών μετά τις πρόσφατες κινητοποιήσεις τους.

Η απόφαση του Αρείου Πάγου, που δικαίωσε επιχείρηση η οποία απέλυσε εργαζόμενο επειδή ήταν φορέας AIDS, είναι απίστευτη, όπως και η απόφαση του ΟΑΕΔ να εξαιρέσει από προγράμματα απασχόλησης απεξαρτημένων χρηστών τους καταδικασθέντες με βάση το νόμο περί «ναρκωτικών». Τέτοια γεγονότα αποκαλύπτουν τον υφέρποντα ρατσισμό μιας υποκριτικής κοινωνίας, που αρέσκεται να επιδεικνύει τον ανθρωπισμό της και την κοινωνική ευαισθησία της προς τους πάσης φύσεως «περιθωριακούς», φτάνει να μην ενοχληθεί προσωπικά.

Ο ξυλοδαρμός, στις φυλακές Αλικαρνασσού, του αντιεξουσιαστή Γιάννη Δημητράκη από έγκλειστους παρακρατικούς Χρυσαυγίτες με επικεφαλής τον περιώνυμο Περίανδρο (Αντώνη Ανδρουτσόπουλο), ο οποίος αναθάρρησε μετά την πρόσφατη ευνοϊκή γι’ αυτόν δικαστική απόφαση για τη δολοφονική απόπειρα εναντίων 3 μελών του φοιτητικού κινήματος, φανερώνει ότι το παρακράτος μπορεί να δρα ανενόχλητο ακόμη και μέσα στα σωφρονιστικά καταστήματα, υπό την ανοχή προφανώς των εντεταλμένων για την τήρηση της τάξης οργάνων. Σημειωτέον ότι ο Δημητράκης είχε ζητήσει τη μεταγωγή του σε άλλες φυλακές, επειδή δεχόταν απειλές για τη ζωή του, αίτημα που αγνοήθηκε επιδεικτικά από τη διεύθυνση των φυλακών.

Τέλος, η εκδικητική και νομικά διάτρητη στάση της πολιτείας απέναντι στους ανήλικους συλληφθέντες στη Λάρισα που κατηγορούνται με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο, με αφορμή τα γεγονότα του Δεκέμβρη, που ακολούθησαν την αδιανόητη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από αστυνομικό, αποκαλύπτει ότι οι Ναζί δεν ήταν οι τελευταίοι που εφάρμοσαν την αρχή της «συλλογικής ευθύνης».

Μετά απ’ όλα αυτά, και άλλα παρόμοια γεγονότα με πρωταγωνιστές μετανάστες και Έλληνες πολίτες, που συνήθως αγνοούμε γιατί δεν φτάνουν ποτέ στη δημοσιότητα, αναρωτιέται κανείς για ποιο «κράτος δικαίου» και ποια «ευνομούμενη κοινωνία» μιλάμε. Ως Οικολόγοι Πράσινοι, που πρώτοι απ’ όλους και από θέση αρχής στεκόμαστε απέναντι στην κάθε λογής βία, πιστεύουμε ότι για να έχουμε δικαίωμα, ως κοινωνία, να ζητάμε να βγουν οι γνωστές «κουκούλες», οφείλουμε να απαιτήσουμε, προς πάσα κατεύθυνση -κράτος, κοινωνικές ομάδες, τους ίδιους μας τους εαυτούς- να πέσουν και οι κουκούλες της υποκρισίας, της απάνθρωπης αδιαφορίας και της κοινωνικής αναλγησίας.

Αν δεν αναλάβουμε προσωπικά -ο καθένας κι η καθεμιά μας- τις ευθύνες μας για όσα συμβαίνουν γύρω μας, τα χειρότερα καραδοκούν.

Σε αυτό το πλαίσιο:

• Απαιτούμε την απόσυρση των μέτρων που ανακοίνωσε ο Υπ. Δικαιοσύνης και καλούμε τους δικηγορικούς συλλόγους και τους νομικούς να διεκδικήσουν την απαξίωση των μέτρων

• Απαιτούμε να σταματήσει το «κουκούλωμα» υποθέσεων κρατικής και αστυνομικής αυθαιρεσίας

• Συμπαραστεκόμαστε στα δίκαια αιτήματα των κρατουμένων της χώρας αλλά και του Συντονιστικού Κοινής Δράσης για τους συλληφθέντες του Δεκέμβρη στη Λάρισα

• Καλούμε την εξεγερμένη νεολαία να μην αναζητά διέξοδο στην ατελέσφορη βία αλλά να οικοδομήσουμε την άλλη κοινωνία που ονειρευόμαστε μέσα από την αυτόνομη δημιουργία και την αυτο-οργάνωση