Πού να οφείλεται άραγε η εδραία μαζική πεποίθηση, όπως αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις με τη σαφήνεια των αριθμών, ότι το σκάνδαλο Ζήμενς θα κουκουλωθεί; Δεν φαίνεται δύσκολο να προσδιοριστούν οι σκέψεις και τα αισθήματα που οδηγούν το 80% των πολιτών να δηλώνει βέβαιο ότι στην υπόθεση του μαύρου πολιτικού χρήματος ούτε πλήρης διερεύνηση θα γίνει, από τη Δικαιοσύνη και τη Βουλή, ούτε καταλογισμός πολιτικών ευθυνών θα υπάρξει. Το ποσοστό αυτό δεν απορρέει από κάποια αντανακλαστική δυσπιστία απέναντι στο πολιτικό σύστημα, όπως πιστεύουν αυτοαπαλλασσόμενοι οι κομματικοί ηγέτες, αλλά από πικρή γνώση και πείρα.
Πάνω από δέκα είναι τα σκάνδαλα που συντάραξαν το πανελλήνιο τα τελευταία χρόνια: από το Χρηματιστήριο στις υποκλοπές, στους «κουμπάρους», στις απαγωγές Πακιστανών, στα ομόλογα, στο υπουργείο Πολιτισμού. Κανένα τους όμως δεν διελευκάνθηκε πλήρως και σε καμία περίπτωση δεν τιμωρήθηκαν οι πολιτικώς ένοχοι. Από αδυναμία άραγε ή από πολιτική σκοπιμότητα, από μια ωμή υστεροβουλία που συν τοις άλλοις ποντάρει στην κόπωση της συλλογικής μνήμης; Προφανώς, αν αναθέσεις τρία μείζονα σκάνδαλα στον ίδιο εισαγγελέα, επικουρούμενο από μία και μοναδική γραμματέα, θα αποδειχθεί ανήμπορος να ερευνήσει όλες τις υποθέσεις όσο βαθιά απαιτείται και να τις διεκπεραιώσει επιτυχώς. Ηδη όμως αυτή η επιλεκτική ανάθεση, αυτός ο δικαστικός συγκεντρωτισμός, έχει πολλά να πει, τουλάχιστον σε όσους δεν τον θεωρούν τυχαίο.
Αφού λοιπόν δεν καταφέραμε (επειδή δεν θελήσαμε να τα καταφέρουμε) να μάθουμε ποτέ ποιος υπέκλεπτε τις τηλεφωνικές συνομιλίες ακόμα και του ίδιου του πρωθυπουργού και του μισού υπουργικού συμβουλίου, κι αφού θεωρήσαμε αυτονόητο δικαίωμα του κάθε κομματικώς διορισμένου προέδρου να διαχειρίζεται τα αποθεματικά των ταμείων σαν να ήταν δικά του λεφτά, γιατί να στενοχωρηθούμε τώρα για τα καταγγελλόμενα «εταιρικά ταξίδια» με προμηθευτές του Δημοσίου, για τις αποδεδειγμένες δωρεές οικοσκευών (τέτοια μιζέρια πια) ή για τα μαρτυρημένα εκατό εκατομμύρια ευρώ που διανεμήθηκαν για να κλειστούν συμφωνίες επωφελείς για τη Ζήμενς και τους μιζολήπτες και για κανέναν άλλον;
Στις εκλογές του 2000, ο κ. Καραμανλής είχε μετατρέψει σε πολιτικό του πλεονέκτημα μια φλύαρη και άνευ ουσιώδους ερείσματος ηθικολογία. Στις περυσινές εκλογές αυτό που θεωρούσε «ηθικό πλεονέκτημά» του ήταν ήδη βαριά τραυματισμένο. Στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, κάθε φορά που θ’ ακούγεται η λέξη «κάθαρση» από την εξέδρα, οι ακροατές θα κλίνουν το ρήμα «κουκουλώνω» σε όλους τους χρόνους. Οι πιο σπουδαγμένοι θα κλίνουν το «συγκαλύπτω».(το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 04.07.08)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου