Η Δικηγορική Συσπείρωση Ηρακλείου σημειώνει...

Η δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Ανδρέα Γρηγορόπουλου από τον ένστολο τραμπούκο στα Εξάρχεια αποτέλεσε τη σπίθα που άναψε το φυτίλι της πυριτιδαποθήκης της λαϊκής οργής, στην εκδήλωση της οποίας, όπως είναι πολύ φυσικό, πρωτοστατεί η νεολαία, χωρίς να λείπουν, όπως ήταν αναμενόμενο έστω και όχι σ’ αυτή την έκταση, εκδηλώσεις τυφλής βίας. Τα υλικά για την ανάφλεξη υπάρχουν εδώ και χρόνια. Υπερεικοσαετής λιτότητα, ακρίβεια, ανεργία, καταστολή, διαφθορά, οικονομικά σκάνδαλα κι ένα πολιτικό σύστημα εξουσίας, που η μόνη πραγματική ανησυχία του είναι η αναπαραγωγή του, καθώς διαπλέκεται με την οικονομική χούντα, ντόπια και πολυεθνική, που αποτελεί την πραγματική κυβέρνηση του τόπου.
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι γιατί τα σπάει η νεολαία, αλλά γιατί άργησε τόσο πολύ να το κάνει. Σε μια χώρα όπου τα πανεπιστήμια βγάζουν ημιμαθείς μέλλοντες ανέργους ή εργαζόμενους με το βασικό μισθό πείνας, με «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία, όπου τα νοσοκομεία καταρρέουν, όπου ο δημόσιος πλούτος ξεπουλιέται στους οικονομικά ισχυρούς, όπου η ακραία αστυνομική βία αντιμετωπίζεται με ποινές «χάδι» από τη Δικαιοσύνη, κανένας δεν έχει το ηθικό ανάστημα να ζητήσει από τη νεολαία να ηρεμήσει και να σταματήσει. Το μόνο που μπορεί να της ζητήσει κανείς, το μόνο που μπορεί να ζητήσει από όποιον δεν έχει απωλέσει την κοινή λογική σ’ αυτή τη χώρα, είναι να σκεφτεί, να σκεφτεί ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός και να δράσει ανάλογα. Κι όταν αυτό συμβεί, κανένα κόμμα δε θα μπορέσει να εγκλωβίσει τη λαϊκή οργή και καμιά αστυνομία να την καταστείλει.
Αυτά που βλέπουμε σήμερα είναι απλά σκηνές από «τα προσεχώς». Το ποτήρι ξεχείλισε και οι διαχειριστές της εξουσίας θα θερίσουν τους καρπούς όσων έσπειραν τα προηγούμενα χρόνια.