ΠΙΟ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ

Επανέρχεται με άρθρο του Ο Γιάννης Παπατσάκωνας στην υπόθεση της Μονής Τοπλού, υπόθεση στην οποία εμπλέκεται με αφορμή απόφαση που εξέδωσε ως νομάρχης Λασιθίου το 1998 για την άδεια μεταβίβασης 2148/52. Απόφαση που ίσχυε για δυο χρόνια, όπως το κείμενο της απόφασης του όριζε.
Το κείμενο αφορά λοιπόν, μια ξεπερασμένη διαδικασία, η οποία σήμερα ρυθμίζεται από την αγροτική νομοθεσία και είναι ξεπερασμένη, γιατί όπως το άρθρο 104 του Συντάγματος του 52 αναφέρει έδιδε προθεσμία τρία χρόνια στο Νόμο να λύσει ό,τι εκκρεμότητες υπήρχαν και όχι να δημιουργήσει νέες.
Γράφει λοιπόν ο Γιάννης Παπατσάκωνας:

Είναι μερικές ημέρες , τώρα , που προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει .

Ξαφνικά διάβασα , κάπου , ότι κάποιοι δαιμόνιοι ρεπόρτερς , ανακάλυψαν ότι , πριν από δέκα χρόνια , εκδόθηκε από εμένα, ως Νομάρχη , τότε , μια απόφαση «αμαρτωλή» .

Προσπάθησα να ξεκαθαρίσω το θέμα και ζήτησα αντίγραφο από την απόφαση αυτή . Στην αρχή γέλασα αλλά μετά κατάλαβα ότι κάποιοι έχουν στημένο παιχνίδι. Γιατί αποφάσεις σαν αυτή , αποφάσεις ρουτίνας , εκδίδονται δεκάδες , καθημερινά , σε όλη τη χώρα .

Αυτές οι αποφάσεις βασίζονται σε ένα νόμο , που λέει ότι για να γίνει μεταβίβαση μιας έκτασης πάνω από 250 στρέμματα , πρέπει ο Νομάρχης να εξετάσει , προηγουμένως , εάν η περιοχή στην οποία είναι η έκταση αυτή , πρόκειται να παραχωρηθεί σε κτηνοτρόφους και ακτήμονες καλλιεργητές . Αυτά ήταν χρήσιμα τα χρόνια της προσφυγιάς , που το κράτος παραχωρούσε τους κλήρους στους πρόσφυγες . Στις μέρες μας , όμως και ειδικά στη περιοχή μας , αυτός ο Νόμος δεν έχει κανένα ενδιαφέρον , αλλά δεν παύει να είναι νόμος . Και εφαρμόζεται , από όσους τον θυμούνται για να αποφεύγουν ταλαιπωρίες .

Επειδή είναι φανερό ότι στην περιοχή του Δήμου Ιτάνου , που είναι το , υπό εξέταση , ακίνητο , δεν επρόκειτο να εγκατασταθούν πρόσφυγες κτηνοτρόφοι και καλλιεργητές , έδωσα την σχετική άδεια , όπως θα έκανα για κάθε άλλο ενδιαφερόμενο , στο Ίδρυμα «Παναγία Ακρωτηριανή», απαντώντας σε σχετική αίτησή του . ΄Όπως αντίστοιχες άδειες , από την πλευρά τους , δίνουν και η αρχαιολογία και η δασική υπηρεσία και οι άλλες αρχές , για να γίνει ένα συμβόλαιο . Τίποτα περισσότερο . Τώρα , που (;) την βρήκαν την σχέση της απόφασής μου , με όλα όσα, ανακατεμένα , μπερδεύουν κάποιοι , για επενδύσεις , για συμβάσεις , δικαστήρια και διάφορα άλλα , μόνο αυτοί το ξέρουν και αυτοί που τους δασκαλεύουν . Αν δεν έκανα δεκτή την αίτηση του Ιδρύματος , έπρεπε να δικαιολογήσω την απόφασή μου . Τι θα έλεγα ; ΄Ότι απορρίπτω την αίτηση γιατί υπάρχει πρόγραμμα , να εγκατασταθούν στην έκταση αυτή τσέλιγκες , βοσκοπούλες , παχειές αγελάδες , σύγχρονα εκδοροσφαγεία μαζί με γυαλιστερά θερμοκήπια και προκάτ εγκαταστάσεις συσκευαστηρίων ; Γιατί μόνο αυτό ελέγχει ο νομάρχης όταν δίνει την σχετική άδεια . Για τα ιδιοκτησιακά θέματα , αρμόδια είναι τα δικαστήρια, για τον έλεγχο των πράξεων του Ιδρύματος , το Συμβούλιο Κληροδοτημάτων στο Υπουργείο Οικονομικών , για τα δυσφημιστικά δημοσιεύματα , ο Εισαγγελέας .

΄Ηθελα να ήξερα , ποιο είναι το όριο της γελοιότητας και της ασυδοσίας για κάποιους . Δεν αντιλαμβάνονται ότι όσο μεγαλύτερη είναι η φούσκα που φτειάχνουν και σκαρφαλώνουν , πάνω της , για να βλέπουν τον κόσμο από την κορυφή της , από τόσο ψηλότερα θα γκρεμιστούν ; Βέβαια, κάποιοι , υποστηρίζουν ότι όλο αυτό το σύστημα (παρα)πληροφόρησης για την σχεδιαζόμενη επένδυση , είναι κατευθυνόμενο από ανταγωνιστικά προς την επένδυση οικονομικά συμφέροντα. Τόσο το χειρότερο για τους εντολοδόχους τους , αν είναι έτσι. Και όχι τίποτα άλλο . Πήραν στο λαιμό τους και όσους , από τους πολιτικούς –και λόγω Βατοπεδίου – τους πίστεψαν . Ας πρόσεχαν .

Α! Να συμπληρώσω ότι στην απόφασή μου εκείνη, ρητά , αναφέρεται ότι: «Η μεταβίβαση της παραπάνω έκτασης , δεν συνεπάγεται αναγνώριση κυριότητας εκ μέρους του Δημοσίου…», ότι , δηλαδή , το Δημόσιο δεν αναγνωρίζει κυριότητα άλλων στην παραπάνω έκταση με την απόφαση αυτή . Το αυτονόητο θα μου πείτε . ΄Ελα, όμως , που ο λόγος γίνεται για τα αυτονόητα !



Γιάννης Παπατσάκωνας