ΚΝΩΣΣΟΣ:Από το διαχρονικό στο εφήμερο;*


Διαχέεται όλο και περισσότερο στην κοινή γνώμη η άποψη, ότι το “ανώτερο στάδιο του πατριωτισμού” ενός πολιτικού είναι η εκλογή του στη Βουλή ή η επανεκλογή του. Οι κακεκτρεχείς λένε μάλιστα ότι για ορισμένους όταν εκλεγούν “το επόμενο ανώτατο στάδιο πατριωτισμού τους είναι ο πλουτισμός εαυτών και ημετέρων”. Διευκρινίζεται ότι η άποψη αυτή δεν προέκυψε τελευταία και ειδικότερα μετά την πρόσφατη συζήτηση για το Μουσείο της Ακρόπολης. Προυπήρχε. Η συζήτηση όμως αυτή ανέβλυσε στη σκέψη πολλών πολιτών του νομού μας, και όχι μόνο υποθέτω, ορισμένα ερωτήματα. Μήπως θα μπορούσαν να μας διαφωτίσουν οι καλοί μας βουλευτές που νοιάζονται για το μέλλον της Γης που βρίσκεται πλησίον της Κνωσσού, τι έγιναν οι αρχαίες πόλεις που βρισκόταν στη Χερσόνησσο και στην Αγία Πελαγία; Τι οικοδομήθηκε πάνω σ'αυτές, κυρίως, την εφτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών; Πιστεύουν επίσης ότι αν ο αρχαιολογικός χώρος της Κνωσσού βρισκόταν σε παραλιακό τόπο, δεν θα είχε την ίδια τύχη, με άλλους που δεν υπάρχουν πια, ούτε πρόκειται να "αναστηθούν"; Αν ο αείμνηστος Μ.Χατζηδάκης και ο άγγλος Εβανς δεν προλάβαιναν να την αναδείξουν; Μπορούν να μας πουν επίσης γιατί η Κνωσσός δεν συμπεριλαμβάνεται στα Μνημεία της Ανθρωπότητας της ΟΥΝΕΣΚΟ!!!; Τι γνώμη έχουν επίσης για τις μελέτες του κ. Γιώργου Πετράκη για το Αρχαιολογικό Πάρκο της Κνωσσού; Εχουν δικαίωμα οι πολίτες μιας από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας να έχουν ένα ζωτικό χώρο που να συνδυάζει την πνευματικότητα, το σεβασμό στο περιβάλλον και στην αρχαιολογική μας μνήμη, και με το δικαίωμα στο περίπατο, στην ποδηλασία, και στον τόπο όπου θα συναντιώνται οι Ηρακλειώτες εκτός από τις Καφετέρειες;

Και μαζί μ'αυτές τις “αφελείς” ερωτήσεις θα ήθελα να μου επιτραπεί να αναλογιστώ “ Θα είχαν διασωθεί οι αρχαιολογικοί χώροι που έχουμε αν δεν υπήρχε αυτή η ανεξάρτητη αρχή που λέγεται ΚΑΣ; Ποια είναι άλλωστε τα καθεστώτα, οι πολιτικοί και τα οικονομικά συμφέροντα που όχι μόνο στην Ελλάδα , αλλά σε όλη την Υφήλιο, παθαίνουν αλλεργικό σόκ όταν ακούν για ανεξάρτητες πραγματικά αρχές;

Μήπως αυτό το λίκνο του ευρωπαϊκού και του πανανθρώπινου πολιτισμού, η διαχρονική αυτή πηγή πλούτου για τη χώρα μας, τροφός απασχόλησης για πολλά επαγγέλματα, ζωοογόνος ήλιος για την πολιτιστική μας ταυτότητα και επιβίωσης, θα πρέπει να διαφυλλαχθεί ως κόρη οφθαλμού ώστε να μην περάσει από το διαχρονικό στο εφήμερο;



*Το παρόν άρθρο του Ηρακλή Γαλανάκη έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα Πατρίς του Ηρακλείου